Por que este lugar?

En unhas poucas liñas explicarei as razóns pola que escollín esta zona, esta fábrica, este pobo...
Principalmente porque o teño o ladiño da casa o cal me facilita as cousas a hora de poder informarme. Outra das razóns é porque miña mai traballou alí durante máis de 20 anos hasta fai unhos meses que foi despedida, e de algunha forma ou outra que que este blogue seña un punto de denuncia contra a mala xestión da fábrica de hoxe en día así como da falta de respeto polo enorme valor cultural e histórico que ten este complexo no noso país, Galicia.
Finalmente espero que sirva como unha experiencia máis, para aprender  e coñecer mellor a nosa cultura e historia, do que hoxe en día carecemos bastante e deixamos moitas veces de lado.


Un saúdo e gracias a todos os que se pasen por aquí e se pode ser aporten a súa opinión.

A CRISE

A empresa hasta o ano 2006 nunco tivo perdas. Foi a partir de aquí, cando se producen as perdas. As ventas dende o 2006 hasta actualidade baixaron mais do 40 %.

O Grupo chegou a vender en total de pezas cercano aos 12 millóns de € a o ano. Actualmente non pasa dos 7 millóns.

A producción tamén houbo que adaptala as vendas reais e por susposto tamén baixou. O Grupo chegou a fabricar 1,2 millóns de pezas ao ano. Actualmente non chega as 700.000 pezas.

 Foi xustamente logo do cese de Isaac, no 2006, e o abandono da política cultural e de recuperación da nosa memoria histórica, que lle había dado a empresa todo o seu prestixio, o que provocou un rechazo da sociedade galega hacia os nosos productos como repudio pola expulsión de Isaac, seguida dun abandono da política cultural, o que provoca unha baixada moi importante nas vendas da empresa pola desvalorización que significou apartar ao seu valedor mais importante: Díaz Pardo. Se a esto lle sumamos a crise mundial que hai, xa temos as razóns do deterioro da empresa, que se veu abrigada a reducir costes, porque non vendía, ABANDONANDO A POLÍTICA CULTURAL e de recuperación da nosa memoria histórica, e facendo restructuración de persoal, porque os ingresos non cubren os costes. 

En fin toda unha desfeita polos novos xestores xurdidos logo do cese de Isaac en 2006. Non entenderon que esta era unha empresa distinta, asociada a un nome histórico como Sargadelos.
Pois sí,a xestión da empresa non puido ser peor. Algúns sindicatos entenderon que a empresa debería recuperar o camiño anterior, pero outros non o entenderon e apoiaron a empresa. afundíndoa aínda máis.

 

Como pode afectar a crise actual da empresa en Cervo?

Hai varios puntos a ter en conta:

• A maior parte dos empregados/as viven no propio Concello.
• O complexo Histórico de Sargadelos é o principal foco de atracción turística o que beneficia tanto o comercio local como infraestructura de aloxamento.
• Crisis na Fábrica con redución de plantilla, gran descontento, inexistencia de solucións.
• Pérdida do labor cultural, que semper foi o gran valor añadido.

Con todo esto, que repercusións, económicas, sociais ou demográficas pode acusar Cervo?

Deixo o debate aberto. Un saúdo.


pd: aquí vos deixo unha noticia con relación a entrada : http://www.lavozdegalicia.es/hemeroteca/2004/04/16/2595814.shtml

Como é a cadea de produción?

A cadea de produción é a seguinte, así funciona a fábrica.

1. Deseño.
2. Modelado e moldes.
3. Reprodución por vía líquida e plástica.
4. Secado.
5. Refinado.
6. Bizcoitado ou enfornamento a 800ºC para endurerer e manipular.
7. Decorado baixo cuberta.
8. Aplicación da cuberta ou vidrado, vitrificado a 1430ºC.
9. Clasificación ou control de calidade.
10. Estuchado.
11. Almacenamento nos Stock.
12. Finalmente según os pedidos entrados, pedido a clientes.

O desenrolo da Fábrica

A nova industria nace con bon pé e prestixio, e se desenrola de xeito autosostible sin ter que recurrir a financiación externa. Chegou  a ter uns 300 empregados e unha amplia rede de Galerías polas capitales galegas, en Madrid, Barcelona, Sevilla, Milán e Oporto, estas tres últimas agora pechadas.

Sargadelos nace como industria de porcelana. Nos seus principios figura que hai que recuperar a nosa memoria histórica e cultural, as nosas culturas populares, arte e tadiccións galegas. Esta operación foi todo un éxito, pois a medida que se facía "país" a xente consideraba os nosos productos como representativos de Galiza e valoraba máis as raíces, prestixio e imaxen que aportaba o producto. En fin, que esa idea de recuperar as nosas tradiccións, artes, historia, etc. foi moi ben valorado e engadíulle ós nosos productos un valor engadido moi importante dende o punto de vista artísitico e cultural. Sargadelos non era calquer cousa, dentro de cada figura estaba encerrado un pouco da nosa historia.

 

O papel de Luis Seoane

Nos inicios da fábrica vimos que a figura Seoane xunto cá de Isaac, por suposto, foi de unha gran importancia polo que me parece interesante saber algo máis del.

Luis Seoane chegou a ser un pintor moi famoso en Arxentina, e noutros países, logo da súa marcha ao exilio no ano 1936. 

Foi un renovador da plástica galega con profundas raíces galegas. Hoxe ten unha fundación na Coruña. Foi tamén un gran intelectual e  creador de moitas editoriais que promovían libros galegos en Arxentina. Poeta e dramaturgo, foi tamén un gran loitador polas libertades e contra a dictadura franquista. E todo un mito en Galicia. Posiblemente e o intelectual mais importante que tivo Galicia. Morreu moi novo na Coruña no ano 1979. Camilo, o fillo de Isaac tivo unha gran relacion con el nos 12 anos que estivo na Arxentina, foi como un segundo pai para el.
 

O proxecto industrial de Sargadelos é obra de Díaz Pardo e de Seoane. O montaxe técnico e organización e obra de Isaac. A creación e fundación de Sargadelos é obra do Laboratorio de Formas detrais do cal estaban Isaac e Seoane.

                                                                                            

Maruxa e Seoane cás obras da fábrica de Sargadelos (Cervo,Lugo) ó fondo, no ano 1969. SARGADELOS

A fábrica desde dentro

 Boas, aquí vos deixo a entrevista con Camilo, fillo de Isaac Díaz Pardo, un dos fundadores da fábrica.
Unha opinión que ven desde o interior da fábrica.

-         ¿Cal é a súa función na fábrica de Sargadelos?

Fun Director de Producción durante 25 anos hasta 2006, e reponsable de creación e diseño de maquinaria. Tamén fun administrador durante 15 anos.

-         ¿Como valora a súa experiencia na fábrica?¿Que lle aportou?

Dende o punto de vista técnico, moi positiva.

-         ¿Como empeza todo? ¿Por que alí?

Porque fumos a familia fundadora da empresa.

-         ¿De donde xorde o capital para a construción?

Dun decreto solicitado no seu día para iniciar a produción e construción de instalacións. Logo foi autosuficiente dende o punto de vista financieiro hasta o 2006.

-         ¿Que dificultades e axudas se presentaron nos inicios da nova fábrica?¿Houbo algunha colaboración por parte dos veciños/concello de cervo?

Axudas ningunha. Pedíronse créditos, e colaborou outra empresa asociada, Cerámicas do Castro. Os veciño e o Concello de Cervo colaborou na medida do posible. Eran datas de maiores dificultades financieiras.

-         ¿Por que ese diseño tan peculiar?

O diseño noso está baseado nos conceptos según a arte do Laboratorio de Formas, entidade fundadora de Sargadelos da man de Díaz Pardo e Luis Seoane. Tratábase de recuperar a nosa historia, culturas populares, tradición, a nosa arte engadindo vangarda e racionalismo. Tradición e futuro. Tratábase de facer ver que Galiza ten unha historia, unha arte unha cultura, unhas tradicións, etc. e había que facelas chegar ao pobo ainda que “fora vendendo figuras e cacharriños” como decía Seoane.

-         ¿Estarías disposto a recuperar o traballo de teu pai si se dera a ocasión?¿Cales serían os teus obxetivos principais?

 Por suposto, neso estamos meu irmán Xosé e mais eu. Os nosos obxetivos son facer ver e consolidar este tipo de emprendementos culturais e de recuperación da memoria histórica, que se sostiñan solos, pois era unha maneira de facer propaganda sin ter que recurrir aos medios de comunicación. De paso facías un labor de recuperación cultural do noso país.

-         ¿Que dificultades habería si se dera a oportunidade de volver a coller a direción da empresa?

Pois as  derradeiras políticas (logo do noso cese no Consello de Administración no ano 2006) non foron na senda por donde debían ir, pois abandonouse a filosofía inicial da empresa de recuperar a nosa memoria histórica, a nosa cultura, tradicións, etc. Nunha verba, abandonouse o tema cultural, que foi o que creou a nosa imaxe e prestixio. En consecuencia prodúxose un desencanto na sociedade galega moi fondo que sumado a crise que hai, fixo que caeran as vendas da empresa en termos moi importantes, polo que a empresa para sobrevivir ten que reducir costes de xeito drástico.

De voltar a coller a dirección habería que restaurar de algún xeito as políticas culturais de imaxe e prestixio que fixeron un referente moi importante da nosa empresa no mercado e na sociedade galega e nacional. Pero imos ver si se pode facer algo logo do deterioro producido.

-         Despois de dúas enquisas feitas a dúas traballadoras, en ambas me deron a entender  unha mellor xestión da fábrica e un mellor ambiente cando a dirixía Isaac, ademáis falan da pérdida dun valor cultural. ¿Cal pode ser o motivo deso?¿Que tiña de especial a anterior direción da empresa?.

Bueno, durante a nosa etapa directiva (dende 1970, ano da fundación de Sargadelos polo Laboratorio de Formas, hasta o noso cese en xuño 2006), a empresa coa imaxe e o prestixio que lle imprimían as institucións ou entidades creadas por Díaz Pardo e Seoane, que se baseaban na recuperación das nosas culturas e artes populares, historia e tradicións que, como o mencionado Laboratorio de Formas, ou o Seminario de Sargadelos donde se deseñaban as formas e decorados e se realizaban os estudos de formulas cerámicas ou fornos, ou máquinas, se organizaban as experiencias do verán, etc., ou as Edicións do Castro que se encargaba de divulgar a labor do grupo, ou o Museo Galego de Arte Contemporánea Carlos Maside, etc.  Todas estas entidades foron as que conqueriron o éxito de Sargadelos, que se convertiu nun referente do noso país ao entender a sociedade galega e en xeral que o que alí se facía non era solo porcelana senón algo xenuíno cheo das raices e a indiosincracia ou a identidade do noso pais, que nos reafirmaban máis como galegos, pero dun xeito universal. Bueno e o ambiente era mellor e máis democrático, apartado de todo vestixio mercantil. Había consenso e preocupación por conciliar a vida familiar coa laboral. Había que conquerir que o traballador/ra estivese satisfeito e orgulloso co seu traballo, como así foi. O que pasou despois do 2006 foi un abandono dos valores culturais pois eran “moi costosos” e pola contra eran os que realmente valoraba a xente, que por iso mercaba os nosos productos polo valor engadido de “pais” que levaban. Ese abandono dos temas culturais lle está pasando factura a Empresa por desgracia. Pero é así. Non solo o que vale e o mercantil. Nós dirixíamos a empresa sin autoritarismos. Discutíamos e razonábamos as cousas cos traballadores e os seus representantes,  para conquerir o mellor para ambos, traballadores e empresa. Sargadelos non repartiu nunca beneficio aos seus socios, senón que se invertían en medrar. Así chegou a ter unha plantilla de mais de 300 traballadores.

A nosa política empresarial tiña unha certa autarquía, pois tentábamos de resolver todos os problemas de tipo técnico, administrativo, de imaxen e deseño, culturais, etc. dende a empresa, pois dende facer unha máquina para reproducir platos ou un forno para vitrificar, se deseñaba unha silla, unha galería, un edificio, etc., todo se desenrolaba dentro o que supoñía un gran aforro pois non había que mercalo ou encargalo fora. Pero para iso se precisan xentes moi preparadas e talentosas, como podía ser Díaz Pardo.

-         ¿Que futuro ve para a fábrica?

O futuro, dentro das duas crises que afronta a empresa (unha de valores internos e outra a exterior) non é moi bon, se non se recuperan as filosofías que deron valor as cousas. Nos derradeiros tempos parece que algúns socios se deron conta que sin eses valores a empresa vai abocada ao fracaso e comenza a haber movementos nese senso aínda que moi tímidos. ¡A ver si a luz da razón baixa dunha vez!.

-         Na novela de Manuel Rivas “ O lapis do carpinteiro” dice que Isaac che deixou un lapis, era metafórico ou foi verdade?

Pois non sei exactamente. Coido que o lapis llo deu o meu avó  (que estaba na cadea en Santiago e logo foi fusilado), o carpinteiro, e o meu avó fixo os famosos dibuxos dos detidos na cadea pola suas ideas, que logo a maioría foron fusilados como Anxel Casal ou Alexandre Bóveda.